1- Acil işler, krizler ve panikler: Acil işler bizi bir despot gibi yönetir, onları yapar önemli işleri göz ardı ederiz. Önemli olan krizleri önlemektir, çıkan krizleri çözmek değil.
2- Çıkan yangınları söndürmek: Yangını önlemek sıkıcı, yangını söndürmek ise eğlenceli olabilir ve kendimizi önemli hissetmemizi sağlayabilir. Yangın söndürmeye alışan, söndürecek yangın yoksa bile çıkarır. Kriz ortamına alışmıştır. Bu ortamın devamı için elinden geleni yapar.
3- Rahat, tanıdık, kolay işler.
4- Anında ödüllendirilme isteği: Böyle olunca kendimizi küçük ve çabuk bitirebileceğimiz işlere veririz, önemli işler zaman aldığı için bunlara hiç başlanılmadan gün, hatta günler geçer.
5- Öncelikleri belirleyememek: Eğer 10 önceliğimiz varsa hiçbir önceliğimiz yok demektir. Güne en önemli işle başlamalı ve asla bitirmeden bırakılmamalı.
bkz. Mahmut Harmancı, İşte Zaman Yönetimi, ISBN: 975-269-185-4, 2006, Sayfa 95-97
 | Bu kitaptan olan bütün alıntıları oku... Kitabı satın al... |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder